Vulkaan Ijen
Blijf op de hoogte en volg Chris
05 Mei 2015 | Indonesië, Jogjakarta
Vandaag gaan we weer vroeg op. Iig de mensen die mee gaan om de vulkaan Ijen te bewandelen. Dit is ook een werkende vulkaan. Er is een kratermeer en er wordt zwavel gewonnen. Het is wel héél stijl klimmen en dat voor (dacht ik ) 3 km.
Half vijf op en om vijf uur weg. Twee van de groep gaan niet mee, omdat het te zwaar is. Ik zie wel waar ik kom. Het is dezelfde weg heen als terug, dus dat is geen probleem. Ik kan niet verdwalen ;-)
Het was nog donker toen we vertrokken. Na anderhalf uur rijden kwamen we aan bij de parkeerplaats onderaan de vulkaan. Daar begon het wandelpad. Eerst ontbijten. Dat hadden we meegenomen vanuit het hotel.
Vanaf de start begon het pad al vrij sterk te stijgen. In een heel rustig tempo ben ik naar boven gelopen. Soms was het pad even vlak, maar regelmatig ook erg stijl. Dus dat ging soms met tellen: dertig stappen en dan weer even stilstaan. Vooral ook omkijken en van het uitzicht genieten. Er zit ook nog een stop halverwege (of driekwart) daar stonden de anderen uit te puffen. Ik lag niet zo heel ver op hen achter. Gewoon eigen tempo en niets forceren. Dan is het te doen.
Onderweg kwam ik steeds de zwaveldragers tegen. Deze mannen dragen de zwavel vanaf de plek waar het gewonnen wordt naar beneden. Twee manden met enorme blokken zwavel, met daar tussen een draagplank van bamboe. Ik zag mannen met enorme littekens op hun schaouders. Ze worden per kilo betaald. Ongeveer € 7 per kilo. En max twee keer een vracht halen.
Na ruim 1 1/2 uur stijgen kwam het laatste makkelijke stuk en daarna de top met een eerste uitzicht op een prachtig blauw krater meer. Echt prachtig!!
De zwaveldragers gaan daar nog eens een heel eind naar beneden en dan mét vracht weer naar boven voor ze aan de eigenlijke afdaling kunnen beginnen.
Na de laatste boterham van het ontbijt te hebben opgegeten, zijn we weer terug gelopen. Dat ging een kwartiertje sneller. Wel makkelijker dan stijgen, maar we een aanslag op je knieën.
Maar al met al heel erg de moeite waard!
Weer terug in het hotel lekker gedouched en de koffer weer ingepakt.
Na weer een heerlijke lunch voor de laatste keer in deze bus met chauffeur. Hij brengt ons helemaal naar Lovina. En dat ligt op Bali.
Half vijf op en om vijf uur weg. Twee van de groep gaan niet mee, omdat het te zwaar is. Ik zie wel waar ik kom. Het is dezelfde weg heen als terug, dus dat is geen probleem. Ik kan niet verdwalen ;-)
Het was nog donker toen we vertrokken. Na anderhalf uur rijden kwamen we aan bij de parkeerplaats onderaan de vulkaan. Daar begon het wandelpad. Eerst ontbijten. Dat hadden we meegenomen vanuit het hotel.
Vanaf de start begon het pad al vrij sterk te stijgen. In een heel rustig tempo ben ik naar boven gelopen. Soms was het pad even vlak, maar regelmatig ook erg stijl. Dus dat ging soms met tellen: dertig stappen en dan weer even stilstaan. Vooral ook omkijken en van het uitzicht genieten. Er zit ook nog een stop halverwege (of driekwart) daar stonden de anderen uit te puffen. Ik lag niet zo heel ver op hen achter. Gewoon eigen tempo en niets forceren. Dan is het te doen.
Onderweg kwam ik steeds de zwaveldragers tegen. Deze mannen dragen de zwavel vanaf de plek waar het gewonnen wordt naar beneden. Twee manden met enorme blokken zwavel, met daar tussen een draagplank van bamboe. Ik zag mannen met enorme littekens op hun schaouders. Ze worden per kilo betaald. Ongeveer € 7 per kilo. En max twee keer een vracht halen.
Na ruim 1 1/2 uur stijgen kwam het laatste makkelijke stuk en daarna de top met een eerste uitzicht op een prachtig blauw krater meer. Echt prachtig!!
De zwaveldragers gaan daar nog eens een heel eind naar beneden en dan mét vracht weer naar boven voor ze aan de eigenlijke afdaling kunnen beginnen.
Na de laatste boterham van het ontbijt te hebben opgegeten, zijn we weer terug gelopen. Dat ging een kwartiertje sneller. Wel makkelijker dan stijgen, maar we een aanslag op je knieën.
Maar al met al heel erg de moeite waard!
Weer terug in het hotel lekker gedouched en de koffer weer ingepakt.
Na weer een heerlijke lunch voor de laatste keer in deze bus met chauffeur. Hij brengt ons helemaal naar Lovina. En dat ligt op Bali.
-
05 Mei 2015 - 09:22
Ellen:
Leuke verhalen alle maal Chris! Groetjes -
05 Mei 2015 - 09:40
Helen:
Hi Chris, nu ben ik helemaal bij, je reisverslagen in 1 ruk gelezen. Met de prachtige foto's erbij! Heel mooi allemaal en zeer herkenbaar geschreven. Er is wel wat veranderd sinds ik die Bromo beklom in de tachtiger jaren!
Nu genieten op Bali! Veel plezier -
05 Mei 2015 - 09:48
Titia:
Dat wordt met " klimkuiten" weer thuis komen Chris ;-)
Op naar Bali! XXX
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
