Twee dagen

Dag vol met highlights.
De start was voor de Citadel met de verboden purperen stad. Prachtig gelegen, met veel groen. Er is behoorlijk wat te restaureren, want de Citadel heeft in de vuurlinie gelegen. Maar daar zijn ze druk mee bezig en al een eind op weg. Wat ik hier ook zo prettig vond in vergelijk met China's verboden stad, is dat er hier niet heel veel toeristen rond lopen.
Het is wel een erg warme dag vandaag, met veel zon. Dus langzaam lopen....

Na de Citadel naar "de pagode van de witte dame". Zit een heel verhaal aan vast, maar dat sla ik even over. Mooie pagode met een boeddhistisch klooster.
Daar lopen jongens (en mannen)vanaf zo' n jaar of 9. Ze gaan ook nog naar een gewone school als ze klein zijn. Toen wij in de kloostertuin liepen waren de tafels net gedekt. Er wordt streng vegetarisch gegeten.

Vervolgens in de Drakenboot de rivier opgestoomd naar de tombe van de keizer Khai Dinh (1916-1925) de één na laatste keizer van de Nguyen-dynastie. Deze tombe is de meest indrukwekkende volgens de boeken. Ik vond het er prachtig! Gelegen in het groen, met veel waterpartijen en mooie paviljoens, tempels, en veel trappen ;-)

Na al deze bezienswaardigheden waren we zo gaar als een klontje. Dus op naar het koningsmaal dat ons was beloofd met wel tien verschillende gerechten van de keuken van Hue. Het was allemaal heerlijk!
Na deze vorstelijke maaltijd was het niet zo erg meer om 12 uur in de nachttrein te moeten.

Dus van het hotel naar het station. Weer via de supermarkt om inkopen te doen voor " a picknicdinner". Ik heb niet zo heel veel gekocht op drinken na.
Ik had nog een noedelsoep en dat was voldoende. Samen met Joke en Margot in de coupe en zoals later bleek nog een Vietnamese meneer. Hij bleek in Nederland te hebben gestudeerd in Utrecht en in Wageningen. Grappig wel!
Hij sprak een paar woordjes Nederland en verder soms niet te volgen Engels. Maar het was wel gezellig. Ik in het bovenste bed deze keer en daar kwam ik ook nog soepel in zonder hulp.
Vanaf een uur of tien gaan slapen en om half vijf weer wakker. Aankomst Hanoi tegen half zes. Het was prima te doen, ondanks dat er vooraf door de reisbegeleider werd gezegd dat het toilet een ramp zou zijn. Het viel mee en de vieze matrasjes hadden dan wel weer een keurig schoon laken. Gelukkig lig je dan in je eigen lakenzak ( die van zijde dus).

Na een ontbijtje in het hotel en een kleine opfrissing, om acht uur hop hop de bus weer in naar het mausoleum van Ho Chi Min. Een serieuze aangelegenheid. Kledingvoorschriften: lange broek en bedekte schouders. In de rij twee aan twee. In het mausoleum wordt niet gesproken!

Dan zie je een opgebaard lichaam in een glazen kast, met op elke hoek een militair van de erewacht. Het echte lichaam? Of toch een wassen beeld?
De arme man wilde zelf het liefst gewoon gecremeerd. Dan nam hij tenminste geen belangrijke grond van het volk in.
Daarna het huis van Ho, een simpel houten huis met twee kamers. Een werk- en een slaapkamer. Het presidentiële paleis, waar Ho niet wilde wonen, maar de president nu wel woont.
Het park waarin dit alles te vinden is, blijkt ook het favoriete schoolreisje. Met inbegrip van het mausoleum. Dus veel schoolklassen met kinderen vanaf drie jaar schat ik.
Toen nog langs een pagode en wel the one pillow pagode, de oudste van Hanoi. Hier kun je bidden als je een kinderwens hebt.

Daarna met 't busje naar de voormalig Franse gevangenis of ook wel Hanoi Hilton. Het werd een beetje veel, vooral na zo'n nacht in de trein. Want er schiet me te binnen dat we ook nog in een park zijn geweest dat bij de oudste universiteit van Hanoi hoort en geheel is gewijd aan Confucius. Maar of we nu eerst het een en toen het andere deden weet ik al niet meer. Je voelt je net een toerist.
Gelukkig gingen we daarna lunchen. Dit keer de specialiteiten van Hanoi. We waren maar met een kleine groep dit keer. (acht personen) Dat zit hem in of je een excursiepakket
Het eten was ook deze keer weer heerlijk.
Inmiddels was het twee uur en werd er op ons gewacht voor de fietstour. We werden gereden door de oude wijk, waarin ook ons hotel zich bevind. Daar was dan na drie kwartier ook het eindpunt.

Hèhè, eindelijk douchen en lekker bijkomen in een koele kamer.