De Cu Chi tunnels en de Cao Dai
Blijf op de hoogte en volg Chris
29 April 2013 | Nederland, Amersfoort
Dag 2
Vandaag al vroeg in de bus om buiten Saigon ( HCMC) naar de plek te gaan vanwaar de strijd tussen de Vietcong ( communisten) en de Amerikanen het hevigst is geweest. Niet weten waar je vijand vandaan komt of plat gebombardeerd worden. Wat is erger.
Onvoorstelbaar dat sommigen van de Vietcong wel 10 jaar in deze tunnels verbleven.
In een soort Openluchtmuseum was het allemaal te zien en werd verteld hoe het er toe ging.
Allerlei vreselijke vallen waar je in terecht kon komen. Er was geen redden meer aan. De volgende soldaat wist niet eens waar zijn kameraad gebleven was. Zo snel verdween die in de val,die zich dan weer sloot. Brrr! Je kon ook in de tunnel om een stukje te proberen, maar dat heb ik niet gedaan. Je zal toch vast komen te zitten en het kruipen zag ik ook niet zo zitten.
Hierna gingen we naar een kathedraal van een geheel nieuwe godsdienst die hier beoefend wordt door een paar miljoen mensen in Vietnam en nog een handjevol elders op de wereld. Cao Dai.
Een zeer kleurrijke kerk waar ook net een dienst plaats vond.
De toeristen mochten op de galerij meekijken. Apart wel. Het is een samenraapsel van verschillende godsdiensten. Ze hebben van alles een beetje erin gedaan.Er zat een groepje mensen met instrumenten en vrouwen en kinderen die aan het zingen waren. Een soort mantra. De mensen zaten op de grond in geordende groepen. Bijna allemaal in het wit en een aantal met wat meer kleur en vreemde hoofddeksels. Na de dienst ging iedereen weer op de scooter en fiets weg.
Wij gingen daarna lunchen. Heel lekker! Soep en groenten, vlees en fruit. Uiteraard rijst en wat sausjes om te dippen.
Daarna weer terug naar de stad. Dat was wel twee uur rijden. Leuk om onderweg ook nog wat te zien van het platteland. Tenminste de stukken waar ik niet in slaap was.
In Saigon, wat de eigenlijke naam van de stad toch wel blijft voor de mensen hier, ergens de bus uitgegaan en via een drukke markthal teruggelopen naar het hotel.
Vanavond nog met een van mijn reisgenoten nog ergens gegeten en wat gedronken op een toplocatie voor de jeugd. Veel lawaai, maar wel erg leuk om al die mensen aan je voorbij te zien trekken. Nog een waaiertje gekocht. Dat komt direct van pas hier. Want 's avonds is het nog steeds behoorlijk warm.
Vandaag al vroeg in de bus om buiten Saigon ( HCMC) naar de plek te gaan vanwaar de strijd tussen de Vietcong ( communisten) en de Amerikanen het hevigst is geweest. Niet weten waar je vijand vandaan komt of plat gebombardeerd worden. Wat is erger.
Onvoorstelbaar dat sommigen van de Vietcong wel 10 jaar in deze tunnels verbleven.
In een soort Openluchtmuseum was het allemaal te zien en werd verteld hoe het er toe ging.
Allerlei vreselijke vallen waar je in terecht kon komen. Er was geen redden meer aan. De volgende soldaat wist niet eens waar zijn kameraad gebleven was. Zo snel verdween die in de val,die zich dan weer sloot. Brrr! Je kon ook in de tunnel om een stukje te proberen, maar dat heb ik niet gedaan. Je zal toch vast komen te zitten en het kruipen zag ik ook niet zo zitten.
Hierna gingen we naar een kathedraal van een geheel nieuwe godsdienst die hier beoefend wordt door een paar miljoen mensen in Vietnam en nog een handjevol elders op de wereld. Cao Dai.
Een zeer kleurrijke kerk waar ook net een dienst plaats vond.
De toeristen mochten op de galerij meekijken. Apart wel. Het is een samenraapsel van verschillende godsdiensten. Ze hebben van alles een beetje erin gedaan.Er zat een groepje mensen met instrumenten en vrouwen en kinderen die aan het zingen waren. Een soort mantra. De mensen zaten op de grond in geordende groepen. Bijna allemaal in het wit en een aantal met wat meer kleur en vreemde hoofddeksels. Na de dienst ging iedereen weer op de scooter en fiets weg.
Wij gingen daarna lunchen. Heel lekker! Soep en groenten, vlees en fruit. Uiteraard rijst en wat sausjes om te dippen.
Daarna weer terug naar de stad. Dat was wel twee uur rijden. Leuk om onderweg ook nog wat te zien van het platteland. Tenminste de stukken waar ik niet in slaap was.
In Saigon, wat de eigenlijke naam van de stad toch wel blijft voor de mensen hier, ergens de bus uitgegaan en via een drukke markthal teruggelopen naar het hotel.
Vanavond nog met een van mijn reisgenoten nog ergens gegeten en wat gedronken op een toplocatie voor de jeugd. Veel lawaai, maar wel erg leuk om al die mensen aan je voorbij te zien trekken. Nog een waaiertje gekocht. Dat komt direct van pas hier. Want 's avonds is het nog steeds behoorlijk warm.
-
29 April 2013 - 18:09
JOS Middeldorp:
Ha Chris, wat een belevenissen zeg, ja het daar met eigen ogen zien is toch heel wat heftiger dan op t.v. Maar dat lekkere eten en mooie weer is de andere kant van deze vakantie. Leuk om te lezen. Het ga je goed en tot de volgende keer Gr. xx -
30 April 2013 - 11:08
Kiki:
Wat een mooie foto's!!!! En wat een mooie belevenis, is toch wat anders dan de Kroningsdag :-)...... Heel leuk om direct te kezen wat jij allemaal meemaakt en de foto's ter illustratie, ik kijk uit naar het volgende verslag!!! Je weet: Geniet nooooit met mate -
30 April 2013 - 11:32
Titia:
Van de oranje tompouce, kroontje en slinger naar Vietnam.......Mooie foto's van de dienst. Ik ben opzoek naar portretten van vrouwen met bijzondere hoofddeksels voor m'n Tiffany. Mocht je nog een paar mooie ansichtkaarten daarvan toevallig tegenkomen, wil je ze dan voor me kopen? Veel plezier ! :-)
-
30 April 2013 - 15:59
Marjoleine:
Hoi Chris,
Wat een hoop te zien en te beleven daar! Mijn reislust begint al bijna weer te kriebelen. Ook hier het nodige te zien, maar dan voor een belangrijk deel via de televisie;-). Vanochtend met Nemo en Karen een paar uurtjes op de vrijmarkt gezeten. Voor ons de eerste keer, dus een hele belevenis. De kinderen waren door het dolle heen met de omzet van 35 euro! Wij zijn vooral blij met de gewonnen vierkante meter in ons huis. Daarna Tom Poucen eten voor de buis. Maxima keek ijzig trots de camera in en Prins Pils heeft zich ook waardig gedragen. En volgens mij, volgens mij... Was er sprake van wat emotie bij Beatrix. Wij gaan deze week even snuffelen in Helsinki. Als je terug bent, wordt het tijd om verhalen uit te wisselen. CU soon!
Lieve groet,
Nemokarenchilomarjo
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
